Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Διακήρυξη ΕΑΚ για τις εκλογές για ΔΣ του Συλλόγου και Αντιπροσώπους για της ΓΣ της ΔΟΕ
Το πηδάλιο του Συλλόγου και της ΔΟΕ στις ενωτικές αγωνιστικές δυνάμεις και όχι στα φερέφωνα των κομμάτων
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Διακήρυξη ΕΑΚ για τις εκλογές για ΔΣ του Συλλόγου και Αντιπροσώπους για της ΓΣ της ΔΟΕ
Το πηδάλιο του Συλλόγου και της ΔΟΕ στις ενωτικές αγωνιστικές δυνάμεις και όχι στα φερέφωνα των κομμάτων
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)