Όλοι στην απεργία της 25ης Φλεβάρη

Κι ενώ μιλάνε για διάλογο από «μηδενική βάση» για την Παιδεία, οι τράπεζες εισπράττουν πακέτο 28 δις ευρώ, κι οι δαπάνες για την Εκπαίδευση στον προϋπολογισμό έπεσαν στο 2,82% του ΑΕΠ. Εξήντα χιλιάδες παιδιά δε χώρεσαν φέτος στο δημόσιο νηπιαγωγείο, η ωρομισθία γιγαντώνεται και οι συμβασιούχοι της εκπαίδευσης καλούνται να ζήσουν με 300 ευρώ το μήνα. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι εκτός ατζέντας και τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας των δασκάλων παραμένουν ακόμα χωρίς δικαίωση.
Η κυβέρνηση σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια προσπαθεί να εξασφαλίσειι ευρύτατη συναίνεση για να αποδεχτούμε τη μείωση των δαπανών για την Παιδεία, τη λιτότητα, τη γενίκευση της ωρομισθίας, τους ιδιώτες και τους χορηγούς στα σχολεία, την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών ως «ισότιμων» με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, την κατάργηση του ασύλου, την καταστολή και τον αυταρχισμό που επιδείχθηκε απέναντι στη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη και στους αγρότες της Κρήτης, έναν αυταρχισμό που αναμένεται να ενταθεί απέναντι στους αγώνες του εκπαιδευτικού και λαϊκού κινήματος στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής;
Αντίστοιχα, τα χρόνια υποχρεωτικής φοίτησης δε θα αποτελέσουν πεδίο συζήτησης, έστω και αν έχουν περάσει 33 χρόνια από την καθιέρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η εποχή απαιτεί τη διεύρυνσή τους. Η αδυναμία ολοκλήρωσης του υποχρεωτικού σχολείου από ένα σημαντικό αριθμό παιδιών, δεν εμφανίζεται ούτε καν ως δευτερεύον ζήτημα προς διάλογο, έστω και αν έρχεται σε αντίφαση με τη γνωστή συνταγματική επιταγή. Τέλος, ενώ για πρώτη φορά από το 1976, μιλούν τόσο έντονα για την αλλαγή της θεσμικής διάρθρωσης των εκπαιδευτικών βαθμίδων και την ανατροπή του σχήματος 6χρονο δημοτικό –τρίχρονο γυμνάσιο- τρίχρονο λύκειο., το ενιαίο 12χρονο σχολείο και η καθιέρωση της 2χρονης προσχολικής εκπαίδευσης, που αποτελούν ώριμα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, λείπουν από την προβληματική όλων όσων οργανώνουν, διαμορφώνουν και επιβάλλουν την ατζέντα του διαλόγου.
Οι ηγεσίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ αντί να αντιτάξουν ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης, επιλέγουν η μεν ΔΟΕ να πάει στο διάλογο με το ΥΠΕΠΘ, η δε ΟΛΜΕ να προτείνει «διμερή διάλογο» αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα του συντεχνιασμού και του «διαίρει και βασίλευε» για την κυβέρνηση (πόση σχέση έχει άραγε αυτή η πρόταση με τις προτάσεις Βερέμη για 5χρονο Δημοτικό;).
Την ίδια ώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που έχουν ανάγκη από φάρμακα, γιατρούς κι εξετάσεις ταλαιπωρούνται, καθώς ο ΟΠΑΔ χρωστάει χρήματα στους φαρμακοποιούς από τον Αύγουστο του 2008, πληρωμές 7 μηνών στους γιατρούς, 3 ετών στα κρατικά νοσοκομεία (400 εκατομ. Ευρώ), συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Ταμείο Πρόνοιας παρουσιάζει έλλειμμα 600 εκατομμύρια ευρώ, συνάδελφοι περιμένουν μήνες για να πάρουν τη σύνταξη και χρόνια για να πάρουν το εφάπαξ, για τα οποία πλήρωναν μια ζωή.
Τα χρήματα των ασφαλιστικών μας ταμείων δεσμεύτηκαν άτοκα στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από την Τράπεζα της Ελλάδος για να χορηγούνται άτοκα δάνεια στις επιχειρήσεις στο όνομα της εθνικής ανάπτυξης. Τα δάνεια αυτά συνεχίστηκαν με επιτόκιο 4% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 25% στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Στη συνέχεια έχασαν δισεκατομμύρια των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα. Μόνο στην κρίση του χρηματιστηρίου το 1999, χάθηκε το 25% των χρημάτων που τζογάρησαν τα ταμεία από τα αποθεματικά τους στο χρηματιστήριο.
Συμμετέχουμε στην απεργία της 25ης Φλεβάρη διεκδικώντας:
ü Καθολική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς και ταξικούς φραγμούς, γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του προϋπολογισμού.
ü Ενιαίο δημόσιο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαία δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Να μείνουν απ΄ έξω οι ιδιώτες και οι χορηγοί.
ü Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.
ü Κατοχύρωση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα- Ρέππα- Πετραλιά, σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 ίση με τον τελευταίο μισθό, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να χρηματοδοτηθεί τώρα ο ΟΠΑΔ ώστε να σταματήσει το χαράτσι σε γιατρούς και φάρμακα, και το Ταμείο Πρόνοιας, ώστε να πληρώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους.
ü Σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, κατάργηση της ωρομισθίας και όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, μαζικούς διορισμούς με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου, ώστε να καλυφθεί όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο. Κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του ωραρίου των νηπιαγωγών.
ü Παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, απόρριψη της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, κατάργηση του ν.2986 και του Καθηκοντολογίου.
ü Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που δε θα εντατικοποιούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δε θα προάγουν την απόρριψη, τον κατακερματισμό της γνώσης, τις ταξικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και θα προωθούν την κριτική σκέψη, τη χειραφέτηση και την ολόπλευρη γνώση.
ü Υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στο διοικητικό αυταρχισμό μέσα στο σχολείο, στην ένταση της κρατικής βίας και της καταστολής, το χτύπημα των αγώνων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων και της νεολαίας, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση στους χώρους δουλειάς. Για να μην καταργηθεί το άσυλο.

Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Έξω οι ιδιώτες από το Δημόσιο
Να καταργηθεί η ωρομισθία - Μαζικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, που στις 22 Δεκέμβρη δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από τραμπούκους της εργοδοσίας.
Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του Δημόσιου Τομέα και των Υπηρεσιών. Στα νοσοκομεία στις Δ.Ε.Κ.Ο. στις τράπεζες και σε Δημόσιους οργανισμούς η καθαριότητα, η σίτιση, η φύλαξη , τα πλυντήρια κ.λ.π. έχουν παραδοθεί σε εργολάβους. Η εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις είναι άνευ προηγουμένου.
Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτή την εκμετάλλευση. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.

Αυτές τις συνθήκες εργασίας θέλει να γενικεύσει η κυβέρνηση Καραμανλή όταν λέει ότι θέλει να παραχωρήσει ακόμη περισσότερα κομμάτια του Δημοσίου στους εργολάβους μέσω των Σ.Δ.Ι.Τ. (Συμβάσεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα).
Ξέρουμε όμως ότι και στην εκπαίδευση υπάρχουν παρόμοιες συνθήκες. Στον τομέα του καθαρισμού των σχολείων, εκτός από τις μόνιμες καθαρίστριες, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται «φαινόμενα εργολαβιών». Οι ελλείψεις προσωπικού και η άρνηση του Υπουργείου να καλύψει τα κενά οδηγούν με αργά βήματα στην εμφάνιση τέτοιων φαινόμενων.
Όμως η μαύρη εργασία στην εκπαίδευση δεν περιορίζεται μόνο στην καθαριότητα. Έχει εισβάλλει για τα καλά μέσα στη σχολική αίθουσα. Σχεδόν το 1/3 των συναδέλφων εκπαιδευτικών δουλεύει σε καθεστώς ωρομισθίας, σπάζοντας το μύθο του βολεμένου και καλοπληρωμένου εκπαιδευτικού. Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλιότερα και της Ν.Δ. στη συνέχεια καθιέρωσαν επέβαλαν και γενίκευσαν το θεσμό του ωρομίσθιου εκπαιδευτικού.
Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ωρομίσθιος. Καλύπτεις από τρία έως πέντε σχολεία, για 7€ την ώρα, που δεν φτάνουν ούτε για τη βενζίνη της μετακίνησης. Όλοι ξέρουμε ότι ωρομισθία σημαίνει δωρεάν εργασία με μόνο στόχο την εξαγορά προϋπηρεσίας και τη συλλογή μορίων. Ο άθλιος και εξοντωτικός διαγωνισμός του Α.Σ.Ε.Π., που το εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα πάλεψε για να μην περάσει το ’98 και οι διορισμοί με το σταγονόμετρο που προβλέπει, λειτουργούν ως ο πιο ωμός εκβιασμός για χιλιάδες συναδέλφους που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο καλύπτοντας κενά που θα έπρεπε να καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς, ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό μόνιμο διορισμό.

Και όμως οι ωρομίσθιοι συνάδελφοι, όπως και οι καθαρίστριες της Π.Ε.Κ.Ο.Π. και οι εργαζόμενοι στις δουλεμπορικές εταιρίες καθαρισμού, δεν γίνονται δεκτοί από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ως μέλη των συνδικάτων (ενώ και στη ΔΟΕ χρειάστηκε να δώσουμε μάχη στέλνοντας πριν λίγα χρόνια την πρώτη ωρομίσθια συνάδελφο εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ από τα Χανιά στο Συνέδριο της ΔΟΕ στην Αθήνα, παρά τις απειλές της ΠΑΣΚ –ΔΟΕ ότι δεν θα αναγνωριστούν οι αντιπρόσωποί μας και τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στο Συνέδριο). Έτσι δεν μπορούν να υπερασπιστούν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Στην προσπάθεια να καταργηθεί η ωρομισθία δεν χωρούν νομικίστικα τερτίπια για το αν έχουν τα σωματεία τη δυνατότητα ή όχι. Η ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων δεν μπορεί να περιορίζεται από νόμους. Σε πολλούς χώρους, τα προηγούμενα χρόνια ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες και οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι αναγνωρίστηκαν ως κανονικά μέλη των σωματείων των μονίμων. Το ίδιο συνέβη και στη δική μας Ομοσπονδία με τους αναπληρωτές.

Παράλληλα με την αλληλεγγύη μας στις καθαρίστριες και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ζητάμε:

· Να καταργηθεί εδώ και τώρα η ωρομισθία
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εκπαιδευτικούς
· Να γίνουν τώρα μαζικοί διορισμοί σε όλη την εκπαίδευση – μονιμοποίηση των ωρομισθίων.
· Έως να γίνει αυτό, να αυξηθεί γενναία η ωριαία πληρωμή των ωρομισθίων συναδέλφων.
· Να μην εφαρμοστούν τα Σ.Δ.Ι.Τ. στην εκπαίδευση
· Να μην γίνει δεκτή η ιδιωτικοποίηση με καμία μορφή της (χορηγοί, διαγωνισμοί, παραχώρηση σχολικών κτηρίων κλπ)

Δεν ξεχνάμε όμως ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα εκτός από εργαζόμενη και συνδικαλίστρια είναι και γυναίκα μετανάστρια. Η επίθεση εναντίον της είναι και επίθεση ενάντια στην ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Δεν ξεχνούμε ότι οι τάξεις υποδοχής έγιναν τα πρώτα θύματα των περικοπών. Δεν ξεχνάμε ότι οι μαθητές μας που οι γονείς τους προέρχονται από άλλες χώρες, γνωρίζουν τον πιο άθλιο ρατσισμό από την τρυφερή παιδική ηλικία, καθώς παρόλο που έχουν γεννηθεί εδώ, όταν ενηλικιωθούν, δεν τους δίνεται η ελληνική ιθαγένεια, αλλά τους αναγνωρίζεται απλά το καθεστώς «του μακρά διαμένοντος».

· Ζητάμε την πλήρη κάλυψη αυτών των θέσεων των τάξεων υποδοχής, με μόνιμο προσωπικό και κατάλληλο υλικό και βιβλία για τη σωστή διδασκαλία.
· Ζητάμε να σταματήσει ο ρατσισμός από κούνια ενάντια στους μαθητές μας.

Συνάδελφε, συναδέλφισσα ωρομίσθιε/α

Κερδίσαμε με αγώνες το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής σου στο Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Πάρε κι εσύ μέρος στις διαδικασίες του Συλλόγου και στην Επιτροπή Ωρομισθίων και πίεσε για τη λειτουργία της για να υπερασπιζόμαστε μαζί τα δικαιώματά σου!

Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων

Η ανακύκλωση κι οι χορηγοί

Μια έκπληξη περιμένει όποιον αντικρίσει το εκπαιδευτικό πακέτο – βαλιτσάκι για την Ανακύκλωση που ετοίμασε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Όπως αναφέρεται ήδη απέξω, το εκπαιδευτικό αυτό πακέτο φτιάχτηκε «με την ευγενική υποστήριξη της Χ εταιρείας κινητής τηλεφωνίας» (δεν αναφέρουμε το όνομα της εταιρείας διότι θα τη διαφημίζαμε κι εμείς με αυτό το κείμενο).
Αμέσως προκύπτουν κάποια ερωτηματικά:
Γιατί όχι με κρατικά (ελληνικά ή ευρωπαϊκά) κονδύλια;
Προφανώς, οι περικοπές των δαπανών για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία στη χώρα μας οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα. Όταν είσαι από τους τελευταίους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΟΣΑ στις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία, είναι αναμενόμενο να κάνουν πάρτι οι χορηγοί. Όπου λείπει το κράτος, χορεύουν οι χορηγοί. Αλλά, αλήθεια, πόσο κολακευτικό είναι για έναν υπουργό Παιδείας να προλογίζει έκδοση μιας υπηρεσίας αρμοδιότητάς του, η οποία κυκλοφορεί «με την ευγενική χορηγία» μιας ιδιωτικής εταιρείας (υπάρχει μέσα πρόλογος του Ευριπίδη Στυλιανίδη); Είναι σα να παραδέχεται δημόσια την αποτυχία του υπουργείου του και της κυβέρνησής του να εξασφαλίσει κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι, με βάση ευρωπαϊκή οδηγία, όλες οι χώρες μέλη υποχρεούνται να προχωρήσουν στην ανακύκλωση, και στα πλαίσια της εφαρμογής αυτής της οδηγίας στην Ελλάδα, όλες οι εταιρείες πληρώνουν φόρο για τις συσκευασίες που χρησιμοποιούν για τα προϊόντα τους, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία ανακύκλωσής τους. Γιατί δε διατίθενται τα χρήματα από αυτό το φόρο για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού για την Ανακύκλωση και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αλλά και για να καλύψουν προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης; Μήπως γιατί γίνονται σποτάκια στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο κι ολοσέλιδες διαφημίσεις στις εφημερίδες και τα περιοδικά, καλλιεργώντας τη διαπλοκή με συγκεκριμένα ΜΜΕ; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσα ακριβώς χρήματα εισπράττονται από αυτό το φόρο στις συσκευασίες και πού συγκεκριμένα διατίθενται. Όπως θα ήταν πολύ αποκαλυπτικό και διδακτικό να μαθαίναμε πού ακριβώς πηγαίνει ο «περιβαλλοντικός» φόρος στη βενζίνη, που υποτίθεται πρέπει να πηγαίνει σε δραστηριότητες προστασίας του περιβάλλοντος. Μήπως –μεταξύ άλλων- πάει υπέρ ανεγέρσεως ιερών ναών κι υπέρ συγκεκριμένων πολιτιστικών συλλόγων; Ποιος ελέγχει εάν όντως διατίθενται για το περιβάλλον;
Πώς χρησιμοποιούν οι εταιρείες τέτοιες χορηγίες;
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα κίνητρα μιας τέτοιας χορηγίας από μια εταιρεία δεν είναι απλά να πετύχουν κάποια φοροαπαλλαγή ή φορολογική ελάφρυνση, κάποιες εταιρείες το βλέπουν (και είναι) σα μια μορφή διαφήμισης. Μήπως το επόμενο βήμα θα είναι, με βάση το αγγλικό πρότυπο, να βάλουμε διαφημίσεις στην αυλή και τις αίθουσες του σχολείου όπως στα γήπεδα, ή στα βιβλία και στα θρανία ακόμα; Και βεβαίως δεν είμαστε υπέρ της απαγόρευσης των διαφημίσεων γενικώς, αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια στη διαφήμιση; Πόσο θεμιτή είναι η διαφήμιση που απευθύνεται σε παιδιά, σε καταναλωτές δηλαδή οι οποίοι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα κριτική συνείδηση; Υπενθυμίζουμε εδώ την αναγκαιότητα και στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο να μην προβάλλονται διαφημίσεις που απευθύνονται σε παιδιά. Πρόσφατα μάλιστα διαβάζαμε ότι οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας προσανατολίζονται στην παραγωγή κινητών για παιδιά, προσαρμόζοντας ανάλογα και το σχεδιασμό των νέων κινητών τηλεφώνων, ή σχεδιάζοντας κινητά με κινούμενα σχέδια, απλές οδηγίες κλπ για τους νέους πελάτες, τα παιδιά. Μήπως η συγκεκριμένη κίνηση λοιπόν της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας να χρηματοδοτήσει εκπαιδευτικό υλικό που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και παιδιά, είχε αυτό ακριβώς κατά νου, τους μελλοντικούς, νέους πελάτες, τα παιδιά; Καλό θα είναι ίσως να θυμίσουμε ότι οι όποιες επιπτώσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από τα κινητά είναι πολλαπλάσιες στα παιδιά, τα οποία βρίσκονται ακόμη σε ανάπτυξη και ο φλοιός του εγκεφάλου τους είναι λεπτότερος. Γι’ αυτό και πολλοί ειδικοί συνιστούν να κρατάμε μακριά τα παιδιά από τη χρήση κινητών τηλεφώνων.
Ένας άλλος τρόπος χρήσης τέτοιων φιλοπεριβαλλοντικών χορηγιών είναι το λεγόμενο greenwashing, το «πράσινο ξέπλυμα χρήματος» θα το μεταφράζαμε, δηλαδή η απόπειρα μιας εταιρείας με βεβαρημένο περιβαλλοντικό μητρώο, να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της (το image). Έτσι είδαμε πριν χρόνια να χρηματοδοτεί πετρελαιοβιομηχανία έκδοση για τα πουλιά (γι’ αυτά που πλήττονται από τις πετρελαιοκηλίδες και τη μόλυνση που προκαλεί η χρήση του πετρελαίου, μαζί με τους ανθρώπους και την υπόλοιπη φύση). Έτσι, τώρα, μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας επιχειρεί να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της και με τέτοιες «οικολογικές» χορηγίες. Μια δημόσια εικόνα που έχει πληγεί από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στις γειτονιές, στις ταράτσες πολυκατοικιών, συχνά χωρίς άδεια, ή και δίπλα σε σχολεία και νοσοκομεία και εκατοντάδες επιτροπές πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα αγωνίζονται να τις απομακρύνουν από τη γειτονιά τους. Πόσο ειλικρινείς «φίλοι του περιβάλλοντος» (δηλαδή και των ανθρώπων, γιατί κι οι άνθρωποι είναι μέρος του περιβάλλοντος, της φύσης) είναι, όταν ακολουθούν τέτοιες πρακτικές, όταν μας επιβάλλουν τεχνολογίες που δεν έχουν αποδείξει ότι δε βλάπτουν την υγεία;
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, τότε μόνο είναι πράγματι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, όταν είναι μακριά από εξαρτήσεις που δημιουργούνται από τέτοιες χορηγίες. Πώς θα αναπτύξεις κριτική σκέψη, που είναι από τους βασικούς στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν η δραστηριότητά σου στο σχολείο, η έκδοση, το πρόγραμμα κλπ, εξαρτώνται από τα κονδύλια ενός χορηγού, Πώς θα αναπτύξεις οικολογική συνείδηση, από τους βασικούς επίσης στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν αυτός που δρα υπέρ της ανακύκλωσης, ταυτόχρονα σπέρνει κεραίες στις γειτονιές; Η Οικολογία πάνω απ’ όλα είναι ολιστική, συνολική σκέψη, που συνδέει τα πράγματα μεταξύ τους, τη φύση με τον άνθρωπο και την κοινωνία. Η μονοδιάστατη σκέψη, «είμαι υπέρ της ανακύκλωσης» αλλά ταυτόχρονα μια άλλη πλευρά της ζωής μου είναι εντελώς αντιπεριβαλλοντική, δεν είναι οικολογία, δεν μπορεί να είναι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Το ζητούμενο οικολογίας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης είναι να βρούμε το κοινό νήμα μιας συνολικής οικολογικής στάσης ζωής, η δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας που σέβεται τη φύση και τον άνθρωπο μαζί.

Φώτης Ποντικάκης
Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων
Σ.Σ. Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση, ούτε αφορούν τη δουλειά πολλών συναδέλφων που περιλαμβάνεται μέσα στο εκπαιδευτικό αυτό πακέτο. Η συσκευασία όμως αδικεί το περιεχόμενο, και κάποιοι εκμεταλλεύονται τη δική τους δουλειά.