Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Διακήρυξη ΕΑΚ για τις εκλογές για ΔΣ του Συλλόγου και Αντιπροσώπους για της ΓΣ της ΔΟΕ
Το πηδάλιο του Συλλόγου και της ΔΟΕ στις ενωτικές αγωνιστικές δυνάμεις και όχι στα φερέφωνα των κομμάτων
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Διακήρυξη ΕΑΚ για τις εκλογές για ΔΣ του Συλλόγου και Αντιπροσώπους για της ΓΣ της ΔΟΕ
Το πηδάλιο του Συλλόγου και της ΔΟΕ στις ενωτικές αγωνιστικές δυνάμεις και όχι στα φερέφωνα των κομμάτων
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Μας κλέβουν τη ζωή!
Την κρίση να πληρώσουν κεφάλαιο και τράπεζες
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Οι φετινές εκλογές για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας και για τους αντιπροσώπους στην 78η Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. γίνονται μέσα σε συνθήκες άγριας οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη περάσαμε στη «θωρακισμένη οικονομία» του Αλογοσκούφη για να καταλήξουμε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου «δεν υπάρχουν κεκτημένα» κατά τη ρήση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.
Εξαιτίας αυτής της «θωράκισης», θα δούμε φέτος τους μισθούς μας να μειώνονται λόγω της πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μισθοί βέβαια που έχουν ήδη κουρελιαστεί λόγω της ακρίβειας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κυβερνητικές πηγές έχουν αρχίσει να διαρρέουν έκτακτα μέτρα όπως η περικοπή του 13ου μισθού, η παρακράτηση μισθού από τους νεοπροσληφθέντες και η αναστολή για φέτος σε ορισμένες κατηγορίες Δημοσίων Υπαλλήλων της μισθολογικής ωρίμανσης, τις αυξήσεις δηλαδή από αλλαγή του Μ.Κ..
Με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» τους έχουν φέρει τα ασφαλιστικά μας ταμεία στα πρόθυρα της διάλυσης. Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση αμφισβητείται πλέον σοβαρά και προκρίνεται για το Δημόσιο η επαγγελματική και όχι η κοινωνική ασφάλιση, πράγμα που θα σημάνει ότι το κράτος θα πάψει να εγγυάται το ύψος των συντάξεών μας, το οποίο θα καθορίζεται από τις χρηματιστηριακές αποδόσεις των αποθεματικών των ταμείων, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση.
Αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, από 5 έως 17 χρόνια την ίδια στιγμή που η κυβερνητική πλειοψηφία της Διοίκησης του ταμείου των Δημοσίων Υπαλλήλων ζητά να περικόψει μισό μηνιάτικο από το μισθό μας προκειμένου να καλύψει την αδυναμία να δώσουν το εφάπαξ σε 15.500 εργαζόμενους που περιμένουν για τη χορήγησή του.
Σε αυτή την κατάσταση έχουν οδηγήσει οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. πέρασαν στο παρελθόν, κάνοντας τις πλάτες σε αυτούς που έφαγαν τα λεφτά από τα ταμεία, που τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο, τα έκαναν δομημένα ομόλογα και πάνω απ’ όλα προκρίνοντας την ανασφάλιστη εργασία και μη καταπολεμώντας την εισφοροδιαφυγή κράτους και εργοδοτών.
Ο μήνας που ζωντάνεψε την ελπίδα!
Από το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας ξεσπά ένα ασταμάτητο ποτάμι οργής. Ήταν η αφορμή για να γίνει η λύπη και η αγανάκτηση χιλιάδων νέων, διαμαρτυρία, αμφισβήτηση και κίνημα. Ήταν η αφορμή για να γεννηθεί ο Δεκέμβρης, η πρώτη εξέγερση της κρίσης, όπως πολλοί την ονόμασαν.
Η εξεγερμένη γενιά των 15άρηδων αντάμωσε στους δρόμους του αγώνα με τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους γονείς βροντοφωνάζοντας πως δεν πάει άλλο, πώς πρέπει να πάει αλλιώς!
Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Η δολοφονία του Αλέξη άνοιξε τη ρωγμή από την οποία εκλύθηκε όλη η συσσωρευμένη κοινωνική ένταση για τη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής, για την οικονομική κρίση, την άγρια καταστολή των κοινωνικών εκρήξεων, για τη διαφθορά του συνασπισμού εξουσίας.
Σε όλη τη Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά και πόλη ο αγώνας είχε τα συνθήματά του, το χώρο αναφοράς και διαλόγου του. Οι καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και χώρων σε κάθε περιοχή και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα έπαιξαν κομβικό ρόλο. Ο Δεκέμβρης όμως ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τράβηξε τα μάτια ολόκληρου του κόσμου πάνω του. Ένα πολυπλόκαμο διεθνές κύμα αλληλεγγύης ακολούθησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις μέχρι τα βουνά του Μεξικού.
Γι αυτά ακριβώς τα εκρηκτικά χαρακτηριστικά του ο Δεκέμβρης αντιμετωπίστηκε με τέτοια κτηνωδία και συκοφάντηση. Γιατί έρχεται σαν εικόνα από το μέλλον! Όσο οι αιτίες συνεχίζουν να υφίστανται, τόσο οι φωτιές του Δεκέμβρη θα φουντώνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Η Δημόσια Παιδεία στο στόχαστρο
Οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στο ιστορικό ναδίρ τους αφού είναι οι χαμηλότερες για τη τελευταία πεντηκονταετία (3,09%). Τα σχολεία στην κυριολεξία στενάζουν λόγω της υποχρηματοδότησης.
Η θεσμοθέτηση της μονοετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (ενώ εμείς ζητάμε διετή), έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποχρεωτική μόνο για τους γονείς και όχι για το κράτος. Δε φτιάχτηκαν τα απαιτούμενα νηπιαγωγεία, και πολλά παραμένουν σε υπόγεια, ισόγεια πολυκατοικιών, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση σε «προσωρινά» λυόμενα. Αποτέλεσμα 60.000 παιδιά πετάχτηκαν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, ενώ οι τσέπες των ιδιοκτητών ιδιωτικών παιδικών σταθμών γέμισαν καθώς οι εγγραφές σε αυτούς αυξήθηκαν κατά 34.000.
Οι εργασιακές μας σχέσεις αμφισβητούνται καθώς σε όλη την εκπαίδευση την επόμενη χρονιά αναμένεται να τοποθετηθούν περίπου 3.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 14.000 ωρομίσθιοι. Το ολοήμερο σχολείο αντί να στελεχωθεί με μόνιμο προσωπικό, έχει γεμίσει χιλιάδες ωρομίσθιους συναδέλφους των 300 ευρώ, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για κάποια ψίχουλα προϋπηρεσίας.
Η εισβολή των ιδιωτών συνεχίζεται μέσω των σχολικών κτιρίων, των ΣΔΙΤ, της αναζήτησης χορηγών για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών και δραστηριοτήτων του σχολείου, μέσω των νέων βιβλίων που έχουν μετατρέψει τη ζωή δασκάλων, μικρών μαθητών και γονιών σε αγώνα ταχύτητας και αποκλεισμού όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα».
Και για όλα αυτά είχαν το θράσος να ζητούν συναίνεση.
Η κρίση αυτή είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και του αλόγιστου κυνηγιού του κέρδους. Τη δημιούργησαν και την έθρεψαν όλες οι κυβερνήσεις τωρινές και προηγούμενες που με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους υπέταξαν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας στην απληστία μιας χούφτας golden boys, βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Δεν την πληρώνουμε όλοι το ίδιο. Την ίδια στιγμή που ζητούν λιτότητα διαρκείας από τους εργαζόμενους, προικίζουν με 28 δις τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή που οι απολύσεις και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού και τα αναγκαστικά ρεπό οργιάζουν, οι βιομήχανοι επιδοτούνται. Την ίδια στιγμή καθυστερούν τις πληρωμές χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και χαρίζουν στους βιομήχανους φοροαπαλλαγές.
Κόντρα στην κυβέρνηση, όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ)
Πάνω από 24.000 €-ποσό περίπου ίδιο με τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός 12θέσιου σχολείου, με περίπου 250 παιδιά ή περισσότερα από τον ετήσιο μισθό ενός δασκάλου κοντά στη συνταξιοδότηση- χρέωσε το Υπουργείο Παιδείας ο πρώην υπουργός Στυλιανίδης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, για τη σύνοδο των υπουργών παιδείας της Ε.Ε., γιατί ήθελε αυτός και η συνοδεία του να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων και όχι σε αυτό που του είχαν κλείσει. Τα παριζιάνικα τριήμερά τους αξίζουν όσο οι ετήσιες ανάγκες 250 παιδιών. Είναι ο ίδιος σεμνός και ταπεινός κύριος που όταν η αστυνομία δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διασκέδαζε στα μπουζούκια και στο γήπεδο.
Τα πιο μεγάλα ονόματα της κυβέρνησης, την ώρα που ζητούν από τους εργαζόμενους θυσίες στο όνομα της κρίσης εμπλέκονται σε ένα τρελό φαγοπότι μίζας και αρπαγής αγκαλιά με κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα είτε τους εφοπλιστές, είτε «άγιους» παπάδες του Αγίου Όρους. Το σκάνδαλο της SIEMENS αποδεικνύει την εκτεταμένη διαφθορά στους κόλπους και των δυο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία και τη στενή διαπλοκή τους με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πόσο αξιόπιστη είναι η κριτική για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που βαρύνεται με σκάνδαλα όπως αυτό του χρηματιστηρίου, της ΜΑΝ κ.ο.κ;
Όχι στο διάλογο για τα μάτια του κόσμου - Διάλογος με όρους κινήματος
Είναι ντροπή για κάθε δάσκαλο που το 2006, απεργούσε επί έξι εβδομάδες, η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. σήμερα να αλλάζει στάση και να προσέρχεται σε ένα προσχηματικό διάλογο με το Υπουργείο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ικανοποιήσει κανένα βασικό μας αίτημα.
Η ηγεσία της Δ.Ο.Ε. υπακούοντας στη συναινετική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, που καθώς είναι αποκλεισμένη και ηττημένη από το κίνημα των φοιτητών και της νεολαίας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη γι’ αυτή συναίνεση, προκειμένου να περάσει τις νέες της επιθέσεις ενάντια στη νεολαία και στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο διάλογος αυτός δεν γίνεται σε μηδενική βάση όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά πάνω στη βάση των ήδη ψηφισμένων αντιδραστικών αλλαγών και πολιτικών. Δεν αποτελεί μηδενική βάση ο νόμος – πλαίσιο της Γιαννάκου, δεν είναι μηδενική βάση η αναγνώριση των κολεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ, ο εξεταστικός Γολγοθάς που βιώνουν οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Μόνο και μόνο που πρόεδρος του εθνικού διαλόγου για την παιδεία είναι ο Μπαμπινιώτης ο κύριος που ακόμη επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, το ’90, υποστήριζε καθιέρωση εξετάσεων στο Δημοτικό και αξιολόγηση των δασκάλων με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών τους στις εξετάσεις, θα έπρεπε να είχε κάνει την ηγεσία της Δ.Ο.Ε. πιο καχύποπτη και αντί να νομιμοποιεί τα πολιτικά τρυκ της κυβέρνησης, σπέρνοντας σύγχυση στο εκπαιδευτικό κίνημα, να οργανώνει την αντίσταση.
Τι Παιδεία θέλουμε
ü Μόρφωση για όλα τα παιδιά, μόρφωση για την απελευθέρωση και όχι για την αναπαραγωγή του συστήματος και για τον κοινωνικό έλεγχο!
ü 15% για την Παιδεία για να λυθεί τα κτιριακό, για να έχει κάθε σχολείο βιβλιοθήκη, εστιατόριο, χώρο ξεκούρασης για τα παιδιά, γυμναστήριο, μόνιμους εκπαιδευτικούς στο ολοήμερο!
ü Διασφάλιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, με μικρό αριθμό μαθητών (έως 15) σε κάθε τμήμα.
ü Δημοκρατία στο σχολείο, κυρίαρχος ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων στη ζωή του σχολείου.
ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο, σε κατάλληλους χώρους που θα πληρούν τις απαιτούμενες παιδαγωγικές προδιαγραφές.
ü Διασφάλιση του ωραρίου των νηπιαγωγών το οποίο αυξάνει κατά βούληση η κυβέρνηση.
ü Υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων!
ü Για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι εφαλτήριο ανέλιξης σε θέσεις εξουσίας στη Διοίκηση της εκπαίδευσης.
Ο δικός μας συνδικαλισμός είναι απαραίτητος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου μέσα από διαδικασίες βάσης, επιτροπές κατά ειδικότητα, κινητοποιήσεις και συμμετοχή σε ευρύτερα μέτωπα και κοινωνικά κινήματα.
Συσπείρωση στα συνδικάτα, συμμετοχή στις διαδικασίες βάσης
Όσο πιο πολύ καθόμαστε άπραγοι τόσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιβουλεύονται τα δικαιώματά μας.
Παρά τις περσινές διαβεβαιώσεις της Δ.Ο.Ε. για κοινό αγώνα διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, φέτος είδαμε να εγκαταλείπεται αυτή η προοπτική και απλά να προσαρμόζουμε το αγωνιστικό μας πρόγραμμα σε αυτό της ΑΔΕΔΥ με τις σκόρπιες 24ωρες και την προσπάθεια προσαρμογής και αλλαγής ακόμη και του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Η Δ.Ο.Ε. πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το παιχνίδι της συναίνεσης με το υπουργείο και να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων όπως το είχαμε αφήσει τον Οκτώβρη του 2006.
Για τη νέα χρονιά η 78η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. να προσανατολιστεί ξανά στο να προετοιμάσουμε μαζί με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας μαχητικούς αγώνες διαρκείας με πολύπλευρες μορφές δράσης που θα καθορίζονται από διαδικασίες βάσης (συνελεύσεις) και θα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ποια είναι η ΕΑΚ
Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) είναι μια ανεξάρτητη, αυτόνομη συνδικαλιστική κίνηση στο χώρο του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος, αποτελεί συσπείρωση της βάσης, ανθρώπων που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα στις βουλευτικές εκλογές, που ιδεολογικά κινούνται στους χώρους της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, αλλά και ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να είναι αυτόνομος κι όχι κομματικά κατευθυνόμενος, ότι η δύναμη είναι στη βάση, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στις συνελεύσεις.
Σαν μια τέτοια συσπείρωση ανθρώπων η ΕΑΚ, που δεν προέκυψε από καμμία συμφωνία κορυφής κομματικών εκπροσώπων ή Νομαρχιακών Επιτροπών κομμάτων, έχει πετύχει αρκετά πράγματα: Έσπασε την παντοκρατορία (αυτοδυναμία) της ΠΑΣΚ στο Διδασκαλικό Σύλλογο των Χανίων. Έχει καταφέρει να έχει 3 έδρες στο Δ.Σ. του Συλλόγου και την προεδρία του Συλλόγου από το τέλος του 1997 έως το 2003 και το 2005-2006. Από το 1998 η ΕΑΚ εκλέγει σταθερά τον έναν από τους δύο αιρετούς στο ΠΥΣΠΕ, σπάζοντας τον μηχανισμό εξυπηρετήσεων, ασυδοσίας και ρουσφετιών στον οποίο μέχρι τότε επιδίδονταν με αγαστή σύμπνοια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Από το Νοέμβριο του 2006, η ΕΑΚ σε συνεργασία με τις άλλες Ανεξάρτητες Αγωνιστικές Κινήσεις της Κρήτης (πλην της ΕΣΑΚ που αρνήθηκε να συμμετάσχει) εξέλεξε τον πρώτο ανεξάρτητο αιρετό στο ΑΠΥΣΠΕ της Περιφέρειας Κρήτης, εκτοπίζοντας τη ΔΑΚΕ. Με την ΕΑΚ στην πρωτοπορία, ο Σύλλογος έδωσε όλες τις μεγάλες συνδικαλιστικές και κοινωνικές μάχες, ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, οργανώνοντας μαζί με άλλους φορείς το αντιπολεμικό κίνημα. Το 2000, με μαζική κινητοποίηση και συντονισμό μαζί με τους Συλλόγους Γονέων αποτρέψαμε τις συμπτύξεις και τους υποβιβασμούς σχολείων.
Παράλληλα, ο Σύλλογος με την ΕΑΚ στην προεδρία είχε σημαντική εκδοτική κι επιμορφωτική δραστηριότητα (μετατρέψαμε την εφημερίδα του Συλλόγου «Συνδικαλιστικά νέα» σε περιοδικό που εκδίδεται από Συντακτική Επιτροπή –σταμάτησε η έκδοση αυτή επί προεδρίας ΠΑΣΚ, επαναφέραμε τη δωρεάν έκδοση ημερολογίου – ατζέντας για τα μέλη του Συλλόγου εμπλουτίζοντάς την με σημαντικά ιστορικά αφιερώματα για την Παλιά Πόλη των Χανίων, το Ρήγα Φεραίο, τα 2500 χρόνια της πόλης των Χανίων, τη Βενετοκρατία στην Κρήτη, Ανθολόγιο μαντινάδας, Ένωση Κρήτης με υπόλοιπη Ελλάδα με παράλληλη έκδοση CD-ROM κλπ). Η ΕΑΚ πρότεινε κι οργάνωσε τη μεταφορά των γραφείων του Συλλόγου από την «καμαρούλα μια σταλιά 2Χ3» της οδού Μουσούρων σε νέο χώρο 155 τετραγωνικών στο Εμπορικό Κέντρο «Ερμής».
Στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια υπέρ της μονιμότητας και κατά της ελαστικής εργασίας
Η ΕΑΚ από τα Χανιά εξέλεξε για πρώτη φορά στην Ιστορία της ΔΟΕ αναπληρώτρια συνάδελφο Αντιπρόσωπο στη ΓΣ της ΔΟΕ το 1995. Τότε η ΠΑΣΚ του Συλλόγου είχε ζητήσει τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου της ΔΟΕ εάν ήταν νόμιμη η συμμετοχή αναπληρωτών στη ΓΣ της ΔΟΕ. Κι όπως τότε ανοίξαμε το δρόμο για τη συμμετοχή των αναπληρωτών, έτσι και το 2005 ανοίξαμε το δρόμο και για τη συμμετοχή των ωρομισθίων συναδέλφων, εκλέγοντας τη μια από τις δυο πρώτες ωρομίσθιες συναδέλφους που συμμετείχαν στη ΓΣ της ΔΟΕ ως αντιπρόσωποι (η άλλη ήταν από σχήμα των Συσπειρώσεων της Αττικής). Και πάλι παρά τις απειλές του προεδρείου της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ) για ακύρωση όλων των Συνέδρων από τα Χανιά και παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣ της ΔΟΕ (έβαλε το θέμα σε ψηφοφορία που έχασε), η ΕΑΚ άνοιξε το δρόμο και για τους ωρομίσθιους. Σταθερά εκλέγουμε σχεδόν σε κάθε ΓΣ της ΔΟΕ από το 195 αναπληρωτή ή ωρομίσθιο ως αντιπρόσωπο από τα Χανιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ, για να ακούγεται κι η δική τους φωνή απευθείας μέσα στη ΔΟΕ.
Ψήφο στην ΕΑΚ
Εμείς αυτές τις μάχες τις δίνουμε όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε μόνο σε αυτά. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κλάδος έχει ανάγκη μια πολιτική μαχητική που να οργανώνει την αντίστασή μας σε επίπεδο σχολείου και ταυτόχρονα να οργανώνει πλατιές συμμαχίες με άλλα κομμάτια εργαζομένων για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, , της εξάρτησης και της υποτέλειας στα επιθετικά κέντρα εξουσίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της διεθνούς εξάπλωσης της φτώχειας, των απολύσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, του ρατσισμού και των πολέμων.
Θα ψηφίσουμε ΔΑΚΕ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της λιτότητας και των σκανδάλων; ΠΑΣΚ που θα ΄χάσει τη φωνή της μόλις γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και θα ασχολείται κι αυτή όπως η ΔΑΚΕ με το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας, των θέσεων των στελεχών της εκπαίδευσης; ΕΣΑΚ για να συνεχίσει το διασπαστικό της ρόλο και τα χωριστά συλλαλητήρια;
Εμείς λέμε ψήφο στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό, στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, για έναν εκπαιδευτικό που δεν υποτάσσεται στο ρουσφέτι και τους εκβιασμούς, για έναν εκπαιδευτικό που αγωνίζεται να αλλάξει το σχολείο, τον κόσμο, τη ζωή του. Ψήφο στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ)!
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009
Όλοι στην απεργία της 25ης Φλεβάρη
Κι ενώ μιλάνε για διάλογο από «μηδενική βάση» για την Παιδεία, οι τράπεζες εισπράττουν πακέτο 28 δις ευρώ, κι οι δαπάνες για την Εκπαίδευση στον προϋπολογισμό έπεσαν στο 2,82% του ΑΕΠ. Εξήντα χιλιάδες παιδιά δε χώρεσαν φέτος στο δημόσιο νηπιαγωγείο, η ωρομισθία γιγαντώνεται και οι συμβασιούχοι της εκπαίδευσης καλούνται να ζήσουν με 300 ευρώ το μήνα. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι εκτός ατζέντας και τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας των δασκάλων παραμένουν ακόμα χωρίς δικαίωση.
Η κυβέρνηση σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια προσπαθεί να εξασφαλίσειι ευρύτατη συναίνεση για να αποδεχτούμε τη μείωση των δαπανών για την Παιδεία, τη λιτότητα, τη γενίκευση της ωρομισθίας, τους ιδιώτες και τους χορηγούς στα σχολεία, την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών ως «ισότιμων» με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, την κατάργηση του ασύλου, την καταστολή και τον αυταρχισμό που επιδείχθηκε απέναντι στη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη και στους αγρότες της Κρήτης, έναν αυταρχισμό που αναμένεται να ενταθεί απέναντι στους αγώνες του εκπαιδευτικού και λαϊκού κινήματος στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής;
Αντίστοιχα, τα χρόνια υποχρεωτικής φοίτησης δε θα αποτελέσουν πεδίο συζήτησης, έστω και αν έχουν περάσει 33 χρόνια από την καθιέρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η εποχή απαιτεί τη διεύρυνσή τους. Η αδυναμία ολοκλήρωσης του υποχρεωτικού σχολείου από ένα σημαντικό αριθμό παιδιών, δεν εμφανίζεται ούτε καν ως δευτερεύον ζήτημα προς διάλογο, έστω και αν έρχεται σε αντίφαση με τη γνωστή συνταγματική επιταγή. Τέλος, ενώ για πρώτη φορά από το 1976, μιλούν τόσο έντονα για την αλλαγή της θεσμικής διάρθρωσης των εκπαιδευτικών βαθμίδων και την ανατροπή του σχήματος 6χρονο δημοτικό –τρίχρονο γυμνάσιο- τρίχρονο λύκειο., το ενιαίο 12χρονο σχολείο και η καθιέρωση της 2χρονης προσχολικής εκπαίδευσης, που αποτελούν ώριμα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, λείπουν από την προβληματική όλων όσων οργανώνουν, διαμορφώνουν και επιβάλλουν την ατζέντα του διαλόγου.
Οι ηγεσίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ αντί να αντιτάξουν ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης, επιλέγουν η μεν ΔΟΕ να πάει στο διάλογο με το ΥΠΕΠΘ, η δε ΟΛΜΕ να προτείνει «διμερή διάλογο» αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα του συντεχνιασμού και του «διαίρει και βασίλευε» για την κυβέρνηση (πόση σχέση έχει άραγε αυτή η πρόταση με τις προτάσεις Βερέμη για 5χρονο Δημοτικό;).
Την ίδια ώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που έχουν ανάγκη από φάρμακα, γιατρούς κι εξετάσεις ταλαιπωρούνται, καθώς ο ΟΠΑΔ χρωστάει χρήματα στους φαρμακοποιούς από τον Αύγουστο του 2008, πληρωμές 7 μηνών στους γιατρούς, 3 ετών στα κρατικά νοσοκομεία (400 εκατομ. Ευρώ), συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Ταμείο Πρόνοιας παρουσιάζει έλλειμμα 600 εκατομμύρια ευρώ, συνάδελφοι περιμένουν μήνες για να πάρουν τη σύνταξη και χρόνια για να πάρουν το εφάπαξ, για τα οποία πλήρωναν μια ζωή.
Τα χρήματα των ασφαλιστικών μας ταμείων δεσμεύτηκαν άτοκα στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από την Τράπεζα της Ελλάδος για να χορηγούνται άτοκα δάνεια στις επιχειρήσεις στο όνομα της εθνικής ανάπτυξης. Τα δάνεια αυτά συνεχίστηκαν με επιτόκιο 4% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 25% στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Στη συνέχεια έχασαν δισεκατομμύρια των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα. Μόνο στην κρίση του χρηματιστηρίου το 1999, χάθηκε το 25% των χρημάτων που τζογάρησαν τα ταμεία από τα αποθεματικά τους στο χρηματιστήριο.
Συμμετέχουμε στην απεργία της 25ης Φλεβάρη διεκδικώντας:
ü Καθολική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς και ταξικούς φραγμούς, γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του προϋπολογισμού.
ü Ενιαίο δημόσιο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαία δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Να μείνουν απ΄ έξω οι ιδιώτες και οι χορηγοί.
ü Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.
ü Κατοχύρωση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα- Ρέππα- Πετραλιά, σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 ίση με τον τελευταίο μισθό, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να χρηματοδοτηθεί τώρα ο ΟΠΑΔ ώστε να σταματήσει το χαράτσι σε γιατρούς και φάρμακα, και το Ταμείο Πρόνοιας, ώστε να πληρώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους.
ü Σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, κατάργηση της ωρομισθίας και όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, μαζικούς διορισμούς με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου, ώστε να καλυφθεί όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο. Κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του ωραρίου των νηπιαγωγών.
ü Παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, απόρριψη της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, κατάργηση του ν.2986 και του Καθηκοντολογίου.
ü Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που δε θα εντατικοποιούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δε θα προάγουν την απόρριψη, τον κατακερματισμό της γνώσης, τις ταξικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και θα προωθούν την κριτική σκέψη, τη χειραφέτηση και την ολόπλευρη γνώση.
ü Υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στο διοικητικό αυταρχισμό μέσα στο σχολείο, στην ένταση της κρατικής βίας και της καταστολής, το χτύπημα των αγώνων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων και της νεολαίας, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση στους χώρους δουλειάς. Για να μην καταργηθεί το άσυλο.
Η κυβέρνηση σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια προσπαθεί να εξασφαλίσειι ευρύτατη συναίνεση για να αποδεχτούμε τη μείωση των δαπανών για την Παιδεία, τη λιτότητα, τη γενίκευση της ωρομισθίας, τους ιδιώτες και τους χορηγούς στα σχολεία, την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών ως «ισότιμων» με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, την κατάργηση του ασύλου, την καταστολή και τον αυταρχισμό που επιδείχθηκε απέναντι στη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη και στους αγρότες της Κρήτης, έναν αυταρχισμό που αναμένεται να ενταθεί απέναντι στους αγώνες του εκπαιδευτικού και λαϊκού κινήματος στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής;
Αντίστοιχα, τα χρόνια υποχρεωτικής φοίτησης δε θα αποτελέσουν πεδίο συζήτησης, έστω και αν έχουν περάσει 33 χρόνια από την καθιέρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η εποχή απαιτεί τη διεύρυνσή τους. Η αδυναμία ολοκλήρωσης του υποχρεωτικού σχολείου από ένα σημαντικό αριθμό παιδιών, δεν εμφανίζεται ούτε καν ως δευτερεύον ζήτημα προς διάλογο, έστω και αν έρχεται σε αντίφαση με τη γνωστή συνταγματική επιταγή. Τέλος, ενώ για πρώτη φορά από το 1976, μιλούν τόσο έντονα για την αλλαγή της θεσμικής διάρθρωσης των εκπαιδευτικών βαθμίδων και την ανατροπή του σχήματος 6χρονο δημοτικό –τρίχρονο γυμνάσιο- τρίχρονο λύκειο., το ενιαίο 12χρονο σχολείο και η καθιέρωση της 2χρονης προσχολικής εκπαίδευσης, που αποτελούν ώριμα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, λείπουν από την προβληματική όλων όσων οργανώνουν, διαμορφώνουν και επιβάλλουν την ατζέντα του διαλόγου.
Οι ηγεσίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ αντί να αντιτάξουν ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης, επιλέγουν η μεν ΔΟΕ να πάει στο διάλογο με το ΥΠΕΠΘ, η δε ΟΛΜΕ να προτείνει «διμερή διάλογο» αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα του συντεχνιασμού και του «διαίρει και βασίλευε» για την κυβέρνηση (πόση σχέση έχει άραγε αυτή η πρόταση με τις προτάσεις Βερέμη για 5χρονο Δημοτικό;).
Την ίδια ώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που έχουν ανάγκη από φάρμακα, γιατρούς κι εξετάσεις ταλαιπωρούνται, καθώς ο ΟΠΑΔ χρωστάει χρήματα στους φαρμακοποιούς από τον Αύγουστο του 2008, πληρωμές 7 μηνών στους γιατρούς, 3 ετών στα κρατικά νοσοκομεία (400 εκατομ. Ευρώ), συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Ταμείο Πρόνοιας παρουσιάζει έλλειμμα 600 εκατομμύρια ευρώ, συνάδελφοι περιμένουν μήνες για να πάρουν τη σύνταξη και χρόνια για να πάρουν το εφάπαξ, για τα οποία πλήρωναν μια ζωή.
Τα χρήματα των ασφαλιστικών μας ταμείων δεσμεύτηκαν άτοκα στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από την Τράπεζα της Ελλάδος για να χορηγούνται άτοκα δάνεια στις επιχειρήσεις στο όνομα της εθνικής ανάπτυξης. Τα δάνεια αυτά συνεχίστηκαν με επιτόκιο 4% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 25% στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Στη συνέχεια έχασαν δισεκατομμύρια των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα. Μόνο στην κρίση του χρηματιστηρίου το 1999, χάθηκε το 25% των χρημάτων που τζογάρησαν τα ταμεία από τα αποθεματικά τους στο χρηματιστήριο.
Συμμετέχουμε στην απεργία της 25ης Φλεβάρη διεκδικώντας:
ü Καθολική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς και ταξικούς φραγμούς, γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του προϋπολογισμού.
ü Ενιαίο δημόσιο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαία δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Να μείνουν απ΄ έξω οι ιδιώτες και οι χορηγοί.
ü Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.
ü Κατοχύρωση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα- Ρέππα- Πετραλιά, σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 ίση με τον τελευταίο μισθό, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να χρηματοδοτηθεί τώρα ο ΟΠΑΔ ώστε να σταματήσει το χαράτσι σε γιατρούς και φάρμακα, και το Ταμείο Πρόνοιας, ώστε να πληρώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους.
ü Σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, κατάργηση της ωρομισθίας και όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, μαζικούς διορισμούς με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου, ώστε να καλυφθεί όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο. Κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του ωραρίου των νηπιαγωγών.
ü Παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, απόρριψη της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, κατάργηση του ν.2986 και του Καθηκοντολογίου.
ü Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που δε θα εντατικοποιούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δε θα προάγουν την απόρριψη, τον κατακερματισμό της γνώσης, τις ταξικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και θα προωθούν την κριτική σκέψη, τη χειραφέτηση και την ολόπλευρη γνώση.
ü Υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στο διοικητικό αυταρχισμό μέσα στο σχολείο, στην ένταση της κρατικής βίας και της καταστολής, το χτύπημα των αγώνων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων και της νεολαίας, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση στους χώρους δουλειάς. Για να μην καταργηθεί το άσυλο.
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
Έξω οι ιδιώτες από το Δημόσιο
Να καταργηθεί η ωρομισθία - Μαζικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, που στις 22 Δεκέμβρη δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από τραμπούκους της εργοδοσίας.
Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του Δημόσιου Τομέα και των Υπηρεσιών. Στα νοσοκομεία στις Δ.Ε.Κ.Ο. στις τράπεζες και σε Δημόσιους οργανισμούς η καθαριότητα, η σίτιση, η φύλαξη , τα πλυντήρια κ.λ.π. έχουν παραδοθεί σε εργολάβους. Η εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις είναι άνευ προηγουμένου.
Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτή την εκμετάλλευση. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.
Αυτές τις συνθήκες εργασίας θέλει να γενικεύσει η κυβέρνηση Καραμανλή όταν λέει ότι θέλει να παραχωρήσει ακόμη περισσότερα κομμάτια του Δημοσίου στους εργολάβους μέσω των Σ.Δ.Ι.Τ. (Συμβάσεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα).
Ξέρουμε όμως ότι και στην εκπαίδευση υπάρχουν παρόμοιες συνθήκες. Στον τομέα του καθαρισμού των σχολείων, εκτός από τις μόνιμες καθαρίστριες, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται «φαινόμενα εργολαβιών». Οι ελλείψεις προσωπικού και η άρνηση του Υπουργείου να καλύψει τα κενά οδηγούν με αργά βήματα στην εμφάνιση τέτοιων φαινόμενων.
Όμως η μαύρη εργασία στην εκπαίδευση δεν περιορίζεται μόνο στην καθαριότητα. Έχει εισβάλλει για τα καλά μέσα στη σχολική αίθουσα. Σχεδόν το 1/3 των συναδέλφων εκπαιδευτικών δουλεύει σε καθεστώς ωρομισθίας, σπάζοντας το μύθο του βολεμένου και καλοπληρωμένου εκπαιδευτικού. Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλιότερα και της Ν.Δ. στη συνέχεια καθιέρωσαν επέβαλαν και γενίκευσαν το θεσμό του ωρομίσθιου εκπαιδευτικού.
Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ωρομίσθιος. Καλύπτεις από τρία έως πέντε σχολεία, για 7€ την ώρα, που δεν φτάνουν ούτε για τη βενζίνη της μετακίνησης. Όλοι ξέρουμε ότι ωρομισθία σημαίνει δωρεάν εργασία με μόνο στόχο την εξαγορά προϋπηρεσίας και τη συλλογή μορίων. Ο άθλιος και εξοντωτικός διαγωνισμός του Α.Σ.Ε.Π., που το εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα πάλεψε για να μην περάσει το ’98 και οι διορισμοί με το σταγονόμετρο που προβλέπει, λειτουργούν ως ο πιο ωμός εκβιασμός για χιλιάδες συναδέλφους που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο καλύπτοντας κενά που θα έπρεπε να καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς, ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό μόνιμο διορισμό.
Και όμως οι ωρομίσθιοι συνάδελφοι, όπως και οι καθαρίστριες της Π.Ε.Κ.Ο.Π. και οι εργαζόμενοι στις δουλεμπορικές εταιρίες καθαρισμού, δεν γίνονται δεκτοί από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ως μέλη των συνδικάτων (ενώ και στη ΔΟΕ χρειάστηκε να δώσουμε μάχη στέλνοντας πριν λίγα χρόνια την πρώτη ωρομίσθια συνάδελφο εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ από τα Χανιά στο Συνέδριο της ΔΟΕ στην Αθήνα, παρά τις απειλές της ΠΑΣΚ –ΔΟΕ ότι δεν θα αναγνωριστούν οι αντιπρόσωποί μας και τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στο Συνέδριο). Έτσι δεν μπορούν να υπερασπιστούν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Στην προσπάθεια να καταργηθεί η ωρομισθία δεν χωρούν νομικίστικα τερτίπια για το αν έχουν τα σωματεία τη δυνατότητα ή όχι. Η ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων δεν μπορεί να περιορίζεται από νόμους. Σε πολλούς χώρους, τα προηγούμενα χρόνια ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες και οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι αναγνωρίστηκαν ως κανονικά μέλη των σωματείων των μονίμων. Το ίδιο συνέβη και στη δική μας Ομοσπονδία με τους αναπληρωτές.
Παράλληλα με την αλληλεγγύη μας στις καθαρίστριες και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ζητάμε:
· Να καταργηθεί εδώ και τώρα η ωρομισθία
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εκπαιδευτικούς
· Να γίνουν τώρα μαζικοί διορισμοί σε όλη την εκπαίδευση – μονιμοποίηση των ωρομισθίων.
· Έως να γίνει αυτό, να αυξηθεί γενναία η ωριαία πληρωμή των ωρομισθίων συναδέλφων.
· Να μην εφαρμοστούν τα Σ.Δ.Ι.Τ. στην εκπαίδευση
· Να μην γίνει δεκτή η ιδιωτικοποίηση με καμία μορφή της (χορηγοί, διαγωνισμοί, παραχώρηση σχολικών κτηρίων κλπ)
Δεν ξεχνάμε όμως ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα εκτός από εργαζόμενη και συνδικαλίστρια είναι και γυναίκα μετανάστρια. Η επίθεση εναντίον της είναι και επίθεση ενάντια στην ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Δεν ξεχνούμε ότι οι τάξεις υποδοχής έγιναν τα πρώτα θύματα των περικοπών. Δεν ξεχνάμε ότι οι μαθητές μας που οι γονείς τους προέρχονται από άλλες χώρες, γνωρίζουν τον πιο άθλιο ρατσισμό από την τρυφερή παιδική ηλικία, καθώς παρόλο που έχουν γεννηθεί εδώ, όταν ενηλικιωθούν, δεν τους δίνεται η ελληνική ιθαγένεια, αλλά τους αναγνωρίζεται απλά το καθεστώς «του μακρά διαμένοντος».
· Ζητάμε την πλήρη κάλυψη αυτών των θέσεων των τάξεων υποδοχής, με μόνιμο προσωπικό και κατάλληλο υλικό και βιβλία για τη σωστή διδασκαλία.
· Ζητάμε να σταματήσει ο ρατσισμός από κούνια ενάντια στους μαθητές μας.
Συνάδελφε, συναδέλφισσα ωρομίσθιε/α
Κερδίσαμε με αγώνες το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής σου στο Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Πάρε κι εσύ μέρος στις διαδικασίες του Συλλόγου και στην Επιτροπή Ωρομισθίων και πίεσε για τη λειτουργία της για να υπερασπιζόμαστε μαζί τα δικαιώματά σου!
Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων
Να καταργηθεί η ωρομισθία - Μαζικές προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, που στις 22 Δεκέμβρη δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από τραμπούκους της εργοδοσίας.
Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του Δημόσιου Τομέα και των Υπηρεσιών. Στα νοσοκομεία στις Δ.Ε.Κ.Ο. στις τράπεζες και σε Δημόσιους οργανισμούς η καθαριότητα, η σίτιση, η φύλαξη , τα πλυντήρια κ.λ.π. έχουν παραδοθεί σε εργολάβους. Η εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις είναι άνευ προηγουμένου.
Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτή την εκμετάλλευση. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.
Αυτές τις συνθήκες εργασίας θέλει να γενικεύσει η κυβέρνηση Καραμανλή όταν λέει ότι θέλει να παραχωρήσει ακόμη περισσότερα κομμάτια του Δημοσίου στους εργολάβους μέσω των Σ.Δ.Ι.Τ. (Συμβάσεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα).
Ξέρουμε όμως ότι και στην εκπαίδευση υπάρχουν παρόμοιες συνθήκες. Στον τομέα του καθαρισμού των σχολείων, εκτός από τις μόνιμες καθαρίστριες, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται «φαινόμενα εργολαβιών». Οι ελλείψεις προσωπικού και η άρνηση του Υπουργείου να καλύψει τα κενά οδηγούν με αργά βήματα στην εμφάνιση τέτοιων φαινόμενων.
Όμως η μαύρη εργασία στην εκπαίδευση δεν περιορίζεται μόνο στην καθαριότητα. Έχει εισβάλλει για τα καλά μέσα στη σχολική αίθουσα. Σχεδόν το 1/3 των συναδέλφων εκπαιδευτικών δουλεύει σε καθεστώς ωρομισθίας, σπάζοντας το μύθο του βολεμένου και καλοπληρωμένου εκπαιδευτικού. Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλιότερα και της Ν.Δ. στη συνέχεια καθιέρωσαν επέβαλαν και γενίκευσαν το θεσμό του ωρομίσθιου εκπαιδευτικού.
Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει ωρομίσθιος. Καλύπτεις από τρία έως πέντε σχολεία, για 7€ την ώρα, που δεν φτάνουν ούτε για τη βενζίνη της μετακίνησης. Όλοι ξέρουμε ότι ωρομισθία σημαίνει δωρεάν εργασία με μόνο στόχο την εξαγορά προϋπηρεσίας και τη συλλογή μορίων. Ο άθλιος και εξοντωτικός διαγωνισμός του Α.Σ.Ε.Π., που το εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα πάλεψε για να μην περάσει το ’98 και οι διορισμοί με το σταγονόμετρο που προβλέπει, λειτουργούν ως ο πιο ωμός εκβιασμός για χιλιάδες συναδέλφους που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο καλύπτοντας κενά που θα έπρεπε να καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς, ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό μόνιμο διορισμό.
Και όμως οι ωρομίσθιοι συνάδελφοι, όπως και οι καθαρίστριες της Π.Ε.Κ.Ο.Π. και οι εργαζόμενοι στις δουλεμπορικές εταιρίες καθαρισμού, δεν γίνονται δεκτοί από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ως μέλη των συνδικάτων (ενώ και στη ΔΟΕ χρειάστηκε να δώσουμε μάχη στέλνοντας πριν λίγα χρόνια την πρώτη ωρομίσθια συνάδελφο εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της ΕΑΚ από τα Χανιά στο Συνέδριο της ΔΟΕ στην Αθήνα, παρά τις απειλές της ΠΑΣΚ –ΔΟΕ ότι δεν θα αναγνωριστούν οι αντιπρόσωποί μας και τη λυσσαλέα αντίδραση της ΔΑΚΕ στο Συνέδριο). Έτσι δεν μπορούν να υπερασπιστούν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Στην προσπάθεια να καταργηθεί η ωρομισθία δεν χωρούν νομικίστικα τερτίπια για το αν έχουν τα σωματεία τη δυνατότητα ή όχι. Η ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων δεν μπορεί να περιορίζεται από νόμους. Σε πολλούς χώρους, τα προηγούμενα χρόνια ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες και οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι αναγνωρίστηκαν ως κανονικά μέλη των σωματείων των μονίμων. Το ίδιο συνέβη και στη δική μας Ομοσπονδία με τους αναπληρωτές.
Παράλληλα με την αλληλεγγύη μας στις καθαρίστριες και στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ζητάμε:
· Να καταργηθεί εδώ και τώρα η ωρομισθία
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εκπαιδευτικούς
· Να γίνουν τώρα μαζικοί διορισμοί σε όλη την εκπαίδευση – μονιμοποίηση των ωρομισθίων.
· Έως να γίνει αυτό, να αυξηθεί γενναία η ωριαία πληρωμή των ωρομισθίων συναδέλφων.
· Να μην εφαρμοστούν τα Σ.Δ.Ι.Τ. στην εκπαίδευση
· Να μην γίνει δεκτή η ιδιωτικοποίηση με καμία μορφή της (χορηγοί, διαγωνισμοί, παραχώρηση σχολικών κτηρίων κλπ)
Δεν ξεχνάμε όμως ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα εκτός από εργαζόμενη και συνδικαλίστρια είναι και γυναίκα μετανάστρια. Η επίθεση εναντίον της είναι και επίθεση ενάντια στην ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Δεν ξεχνούμε ότι οι τάξεις υποδοχής έγιναν τα πρώτα θύματα των περικοπών. Δεν ξεχνάμε ότι οι μαθητές μας που οι γονείς τους προέρχονται από άλλες χώρες, γνωρίζουν τον πιο άθλιο ρατσισμό από την τρυφερή παιδική ηλικία, καθώς παρόλο που έχουν γεννηθεί εδώ, όταν ενηλικιωθούν, δεν τους δίνεται η ελληνική ιθαγένεια, αλλά τους αναγνωρίζεται απλά το καθεστώς «του μακρά διαμένοντος».
· Ζητάμε την πλήρη κάλυψη αυτών των θέσεων των τάξεων υποδοχής, με μόνιμο προσωπικό και κατάλληλο υλικό και βιβλία για τη σωστή διδασκαλία.
· Ζητάμε να σταματήσει ο ρατσισμός από κούνια ενάντια στους μαθητές μας.
Συνάδελφε, συναδέλφισσα ωρομίσθιε/α
Κερδίσαμε με αγώνες το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής σου στο Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων. Πάρε κι εσύ μέρος στις διαδικασίες του Συλλόγου και στην Επιτροπή Ωρομισθίων και πίεσε για τη λειτουργία της για να υπερασπιζόμαστε μαζί τα δικαιώματά σου!
Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ) εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
Η ανακύκλωση κι οι χορηγοί
Μια έκπληξη περιμένει όποιον αντικρίσει το εκπαιδευτικό πακέτο – βαλιτσάκι για την Ανακύκλωση που ετοίμασε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Όπως αναφέρεται ήδη απέξω, το εκπαιδευτικό αυτό πακέτο φτιάχτηκε «με την ευγενική υποστήριξη της Χ εταιρείας κινητής τηλεφωνίας» (δεν αναφέρουμε το όνομα της εταιρείας διότι θα τη διαφημίζαμε κι εμείς με αυτό το κείμενο).
Αμέσως προκύπτουν κάποια ερωτηματικά:
Γιατί όχι με κρατικά (ελληνικά ή ευρωπαϊκά) κονδύλια;
Προφανώς, οι περικοπές των δαπανών για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία στη χώρα μας οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα. Όταν είσαι από τους τελευταίους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΟΣΑ στις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία, είναι αναμενόμενο να κάνουν πάρτι οι χορηγοί. Όπου λείπει το κράτος, χορεύουν οι χορηγοί. Αλλά, αλήθεια, πόσο κολακευτικό είναι για έναν υπουργό Παιδείας να προλογίζει έκδοση μιας υπηρεσίας αρμοδιότητάς του, η οποία κυκλοφορεί «με την ευγενική χορηγία» μιας ιδιωτικής εταιρείας (υπάρχει μέσα πρόλογος του Ευριπίδη Στυλιανίδη); Είναι σα να παραδέχεται δημόσια την αποτυχία του υπουργείου του και της κυβέρνησής του να εξασφαλίσει κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι, με βάση ευρωπαϊκή οδηγία, όλες οι χώρες μέλη υποχρεούνται να προχωρήσουν στην ανακύκλωση, και στα πλαίσια της εφαρμογής αυτής της οδηγίας στην Ελλάδα, όλες οι εταιρείες πληρώνουν φόρο για τις συσκευασίες που χρησιμοποιούν για τα προϊόντα τους, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία ανακύκλωσής τους. Γιατί δε διατίθενται τα χρήματα από αυτό το φόρο για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού για την Ανακύκλωση και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αλλά και για να καλύψουν προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης; Μήπως γιατί γίνονται σποτάκια στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο κι ολοσέλιδες διαφημίσεις στις εφημερίδες και τα περιοδικά, καλλιεργώντας τη διαπλοκή με συγκεκριμένα ΜΜΕ; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσα ακριβώς χρήματα εισπράττονται από αυτό το φόρο στις συσκευασίες και πού συγκεκριμένα διατίθενται. Όπως θα ήταν πολύ αποκαλυπτικό και διδακτικό να μαθαίναμε πού ακριβώς πηγαίνει ο «περιβαλλοντικός» φόρος στη βενζίνη, που υποτίθεται πρέπει να πηγαίνει σε δραστηριότητες προστασίας του περιβάλλοντος. Μήπως –μεταξύ άλλων- πάει υπέρ ανεγέρσεως ιερών ναών κι υπέρ συγκεκριμένων πολιτιστικών συλλόγων; Ποιος ελέγχει εάν όντως διατίθενται για το περιβάλλον;
Πώς χρησιμοποιούν οι εταιρείες τέτοιες χορηγίες;
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα κίνητρα μιας τέτοιας χορηγίας από μια εταιρεία δεν είναι απλά να πετύχουν κάποια φοροαπαλλαγή ή φορολογική ελάφρυνση, κάποιες εταιρείες το βλέπουν (και είναι) σα μια μορφή διαφήμισης. Μήπως το επόμενο βήμα θα είναι, με βάση το αγγλικό πρότυπο, να βάλουμε διαφημίσεις στην αυλή και τις αίθουσες του σχολείου όπως στα γήπεδα, ή στα βιβλία και στα θρανία ακόμα; Και βεβαίως δεν είμαστε υπέρ της απαγόρευσης των διαφημίσεων γενικώς, αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια στη διαφήμιση; Πόσο θεμιτή είναι η διαφήμιση που απευθύνεται σε παιδιά, σε καταναλωτές δηλαδή οι οποίοι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα κριτική συνείδηση; Υπενθυμίζουμε εδώ την αναγκαιότητα και στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο να μην προβάλλονται διαφημίσεις που απευθύνονται σε παιδιά. Πρόσφατα μάλιστα διαβάζαμε ότι οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας προσανατολίζονται στην παραγωγή κινητών για παιδιά, προσαρμόζοντας ανάλογα και το σχεδιασμό των νέων κινητών τηλεφώνων, ή σχεδιάζοντας κινητά με κινούμενα σχέδια, απλές οδηγίες κλπ για τους νέους πελάτες, τα παιδιά. Μήπως η συγκεκριμένη κίνηση λοιπόν της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας να χρηματοδοτήσει εκπαιδευτικό υλικό που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και παιδιά, είχε αυτό ακριβώς κατά νου, τους μελλοντικούς, νέους πελάτες, τα παιδιά; Καλό θα είναι ίσως να θυμίσουμε ότι οι όποιες επιπτώσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από τα κινητά είναι πολλαπλάσιες στα παιδιά, τα οποία βρίσκονται ακόμη σε ανάπτυξη και ο φλοιός του εγκεφάλου τους είναι λεπτότερος. Γι’ αυτό και πολλοί ειδικοί συνιστούν να κρατάμε μακριά τα παιδιά από τη χρήση κινητών τηλεφώνων.
Ένας άλλος τρόπος χρήσης τέτοιων φιλοπεριβαλλοντικών χορηγιών είναι το λεγόμενο greenwashing, το «πράσινο ξέπλυμα χρήματος» θα το μεταφράζαμε, δηλαδή η απόπειρα μιας εταιρείας με βεβαρημένο περιβαλλοντικό μητρώο, να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της (το image). Έτσι είδαμε πριν χρόνια να χρηματοδοτεί πετρελαιοβιομηχανία έκδοση για τα πουλιά (γι’ αυτά που πλήττονται από τις πετρελαιοκηλίδες και τη μόλυνση που προκαλεί η χρήση του πετρελαίου, μαζί με τους ανθρώπους και την υπόλοιπη φύση). Έτσι, τώρα, μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας επιχειρεί να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της και με τέτοιες «οικολογικές» χορηγίες. Μια δημόσια εικόνα που έχει πληγεί από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στις γειτονιές, στις ταράτσες πολυκατοικιών, συχνά χωρίς άδεια, ή και δίπλα σε σχολεία και νοσοκομεία και εκατοντάδες επιτροπές πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα αγωνίζονται να τις απομακρύνουν από τη γειτονιά τους. Πόσο ειλικρινείς «φίλοι του περιβάλλοντος» (δηλαδή και των ανθρώπων, γιατί κι οι άνθρωποι είναι μέρος του περιβάλλοντος, της φύσης) είναι, όταν ακολουθούν τέτοιες πρακτικές, όταν μας επιβάλλουν τεχνολογίες που δεν έχουν αποδείξει ότι δε βλάπτουν την υγεία;
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, τότε μόνο είναι πράγματι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, όταν είναι μακριά από εξαρτήσεις που δημιουργούνται από τέτοιες χορηγίες. Πώς θα αναπτύξεις κριτική σκέψη, που είναι από τους βασικούς στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν η δραστηριότητά σου στο σχολείο, η έκδοση, το πρόγραμμα κλπ, εξαρτώνται από τα κονδύλια ενός χορηγού, Πώς θα αναπτύξεις οικολογική συνείδηση, από τους βασικούς επίσης στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν αυτός που δρα υπέρ της ανακύκλωσης, ταυτόχρονα σπέρνει κεραίες στις γειτονιές; Η Οικολογία πάνω απ’ όλα είναι ολιστική, συνολική σκέψη, που συνδέει τα πράγματα μεταξύ τους, τη φύση με τον άνθρωπο και την κοινωνία. Η μονοδιάστατη σκέψη, «είμαι υπέρ της ανακύκλωσης» αλλά ταυτόχρονα μια άλλη πλευρά της ζωής μου είναι εντελώς αντιπεριβαλλοντική, δεν είναι οικολογία, δεν μπορεί να είναι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Το ζητούμενο οικολογίας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης είναι να βρούμε το κοινό νήμα μιας συνολικής οικολογικής στάσης ζωής, η δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας που σέβεται τη φύση και τον άνθρωπο μαζί.
Αμέσως προκύπτουν κάποια ερωτηματικά:
Γιατί όχι με κρατικά (ελληνικά ή ευρωπαϊκά) κονδύλια;
Προφανώς, οι περικοπές των δαπανών για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία στη χώρα μας οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα. Όταν είσαι από τους τελευταίους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΟΣΑ στις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία, είναι αναμενόμενο να κάνουν πάρτι οι χορηγοί. Όπου λείπει το κράτος, χορεύουν οι χορηγοί. Αλλά, αλήθεια, πόσο κολακευτικό είναι για έναν υπουργό Παιδείας να προλογίζει έκδοση μιας υπηρεσίας αρμοδιότητάς του, η οποία κυκλοφορεί «με την ευγενική χορηγία» μιας ιδιωτικής εταιρείας (υπάρχει μέσα πρόλογος του Ευριπίδη Στυλιανίδη); Είναι σα να παραδέχεται δημόσια την αποτυχία του υπουργείου του και της κυβέρνησής του να εξασφαλίσει κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι, με βάση ευρωπαϊκή οδηγία, όλες οι χώρες μέλη υποχρεούνται να προχωρήσουν στην ανακύκλωση, και στα πλαίσια της εφαρμογής αυτής της οδηγίας στην Ελλάδα, όλες οι εταιρείες πληρώνουν φόρο για τις συσκευασίες που χρησιμοποιούν για τα προϊόντα τους, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία ανακύκλωσής τους. Γιατί δε διατίθενται τα χρήματα από αυτό το φόρο για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού για την Ανακύκλωση και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αλλά και για να καλύψουν προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης; Μήπως γιατί γίνονται σποτάκια στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο κι ολοσέλιδες διαφημίσεις στις εφημερίδες και τα περιοδικά, καλλιεργώντας τη διαπλοκή με συγκεκριμένα ΜΜΕ; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσα ακριβώς χρήματα εισπράττονται από αυτό το φόρο στις συσκευασίες και πού συγκεκριμένα διατίθενται. Όπως θα ήταν πολύ αποκαλυπτικό και διδακτικό να μαθαίναμε πού ακριβώς πηγαίνει ο «περιβαλλοντικός» φόρος στη βενζίνη, που υποτίθεται πρέπει να πηγαίνει σε δραστηριότητες προστασίας του περιβάλλοντος. Μήπως –μεταξύ άλλων- πάει υπέρ ανεγέρσεως ιερών ναών κι υπέρ συγκεκριμένων πολιτιστικών συλλόγων; Ποιος ελέγχει εάν όντως διατίθενται για το περιβάλλον;
Πώς χρησιμοποιούν οι εταιρείες τέτοιες χορηγίες;
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα κίνητρα μιας τέτοιας χορηγίας από μια εταιρεία δεν είναι απλά να πετύχουν κάποια φοροαπαλλαγή ή φορολογική ελάφρυνση, κάποιες εταιρείες το βλέπουν (και είναι) σα μια μορφή διαφήμισης. Μήπως το επόμενο βήμα θα είναι, με βάση το αγγλικό πρότυπο, να βάλουμε διαφημίσεις στην αυλή και τις αίθουσες του σχολείου όπως στα γήπεδα, ή στα βιβλία και στα θρανία ακόμα; Και βεβαίως δεν είμαστε υπέρ της απαγόρευσης των διαφημίσεων γενικώς, αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια στη διαφήμιση; Πόσο θεμιτή είναι η διαφήμιση που απευθύνεται σε παιδιά, σε καταναλωτές δηλαδή οι οποίοι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα κριτική συνείδηση; Υπενθυμίζουμε εδώ την αναγκαιότητα και στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο να μην προβάλλονται διαφημίσεις που απευθύνονται σε παιδιά. Πρόσφατα μάλιστα διαβάζαμε ότι οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας προσανατολίζονται στην παραγωγή κινητών για παιδιά, προσαρμόζοντας ανάλογα και το σχεδιασμό των νέων κινητών τηλεφώνων, ή σχεδιάζοντας κινητά με κινούμενα σχέδια, απλές οδηγίες κλπ για τους νέους πελάτες, τα παιδιά. Μήπως η συγκεκριμένη κίνηση λοιπόν της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας να χρηματοδοτήσει εκπαιδευτικό υλικό που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και παιδιά, είχε αυτό ακριβώς κατά νου, τους μελλοντικούς, νέους πελάτες, τα παιδιά; Καλό θα είναι ίσως να θυμίσουμε ότι οι όποιες επιπτώσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από τα κινητά είναι πολλαπλάσιες στα παιδιά, τα οποία βρίσκονται ακόμη σε ανάπτυξη και ο φλοιός του εγκεφάλου τους είναι λεπτότερος. Γι’ αυτό και πολλοί ειδικοί συνιστούν να κρατάμε μακριά τα παιδιά από τη χρήση κινητών τηλεφώνων.
Ένας άλλος τρόπος χρήσης τέτοιων φιλοπεριβαλλοντικών χορηγιών είναι το λεγόμενο greenwashing, το «πράσινο ξέπλυμα χρήματος» θα το μεταφράζαμε, δηλαδή η απόπειρα μιας εταιρείας με βεβαρημένο περιβαλλοντικό μητρώο, να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της (το image). Έτσι είδαμε πριν χρόνια να χρηματοδοτεί πετρελαιοβιομηχανία έκδοση για τα πουλιά (γι’ αυτά που πλήττονται από τις πετρελαιοκηλίδες και τη μόλυνση που προκαλεί η χρήση του πετρελαίου, μαζί με τους ανθρώπους και την υπόλοιπη φύση). Έτσι, τώρα, μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας επιχειρεί να φτιάξει τη δημόσια εικόνα της και με τέτοιες «οικολογικές» χορηγίες. Μια δημόσια εικόνα που έχει πληγεί από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στις γειτονιές, στις ταράτσες πολυκατοικιών, συχνά χωρίς άδεια, ή και δίπλα σε σχολεία και νοσοκομεία και εκατοντάδες επιτροπές πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα αγωνίζονται να τις απομακρύνουν από τη γειτονιά τους. Πόσο ειλικρινείς «φίλοι του περιβάλλοντος» (δηλαδή και των ανθρώπων, γιατί κι οι άνθρωποι είναι μέρος του περιβάλλοντος, της φύσης) είναι, όταν ακολουθούν τέτοιες πρακτικές, όταν μας επιβάλλουν τεχνολογίες που δεν έχουν αποδείξει ότι δε βλάπτουν την υγεία;
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, τότε μόνο είναι πράγματι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, όταν είναι μακριά από εξαρτήσεις που δημιουργούνται από τέτοιες χορηγίες. Πώς θα αναπτύξεις κριτική σκέψη, που είναι από τους βασικούς στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν η δραστηριότητά σου στο σχολείο, η έκδοση, το πρόγραμμα κλπ, εξαρτώνται από τα κονδύλια ενός χορηγού, Πώς θα αναπτύξεις οικολογική συνείδηση, από τους βασικούς επίσης στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, όταν αυτός που δρα υπέρ της ανακύκλωσης, ταυτόχρονα σπέρνει κεραίες στις γειτονιές; Η Οικολογία πάνω απ’ όλα είναι ολιστική, συνολική σκέψη, που συνδέει τα πράγματα μεταξύ τους, τη φύση με τον άνθρωπο και την κοινωνία. Η μονοδιάστατη σκέψη, «είμαι υπέρ της ανακύκλωσης» αλλά ταυτόχρονα μια άλλη πλευρά της ζωής μου είναι εντελώς αντιπεριβαλλοντική, δεν είναι οικολογία, δεν μπορεί να είναι Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Το ζητούμενο οικολογίας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης είναι να βρούμε το κοινό νήμα μιας συνολικής οικολογικής στάσης ζωής, η δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας που σέβεται τη φύση και τον άνθρωπο μαζί.
Φώτης Ποντικάκης
Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων
Σ.Σ. Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση, ούτε αφορούν τη δουλειά πολλών συναδέλφων που περιλαμβάνεται μέσα στο εκπαιδευτικό αυτό πακέτο. Η συσκευασία όμως αδικεί το περιεχόμενο, και κάποιοι εκμεταλλεύονται τη δική τους δουλειά.
Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων
Σ.Σ. Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση, ούτε αφορούν τη δουλειά πολλών συναδέλφων που περιλαμβάνεται μέσα στο εκπαιδευτικό αυτό πακέτο. Η συσκευασία όμως αδικεί το περιεχόμενο, και κάποιοι εκμεταλλεύονται τη δική τους δουλειά.
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ
1. Αποσπάσεις με μοριοδότηση, όπως κι οι μεταθέσεις.
2. Οποιαδήποτε αλλαγή στη μοριοδότηση των σχολείων δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποβεί σε βάρος των απομακρυσμένων και δυσπρόσιτων σχολείων..
3. Πρέπει να διευρυνθεί ο κατάλογος των ασθενειών που δικαιολογούν απόσπαση, καθώς σήμερα περιλαμβάνει ελάχιστες ασθένειες αφήνοντας απέξω βαρύτατες περιπτώσεις.
4. Οι αποσπασμένοι σε γραφεία εκπαίδευσης, βουλευτών κι όσοι είναι σε Διδασκαλεία, άδειες κλπ να παίρνουν το Μέσο Όρο μορίων του Νομού κι όχι της οργανικής τους (είναι πρόταση της Γ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων), καθώς συστηματικά δηλώνουν δυσπρόσιτα σχολεία για να παίρνουν τα μόρια χωρίς να υπηρετούν σε αυτά. Αυτό είναι αδικία σε βάρος των συναδέλφων οι οποίοι πραγματικά υπηρετούν στα δυσπρόσιτα σχολεία, ενώ αναπτύσσονται και πελατειακές σχέσεις και ρουσφέτια.
5. Για τις κρίσεις στελεχών: Κάθε κυβέρνηση διορίζει τα «δικά της» στελέχη στις θέσεις στελεχών τη εκπαίδευσης προσαρμόζοντας ανάλογα το νομικό πλαίσιο. Όλα τα στελέχη πρέπει να εκλέγονται από τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί του κάθε σχολείου θα πρέπει να εκλέγουν αυτούς/ές που θα ασκούν καθήκοντα διευθυντή και υποδιευθυντή κάθε χρόνο, από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο σχολείο τη συγκεκριμένη χρονιά. Όλα τα μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (ΠΥΣΠΕ) πρέπει να εκλέγονται από τους εκπαιδευτικούς του Νομού.
6. Υπάρχει ζήτημα διαφάνειας του ΠΥΣΠΕ και πρόσβασης των αιρετών σε όλα τα έγγραφα για τη διευκόλυνση του έργου τους.
7. Όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές και οι προαγωγές, συγχωνεύσεις κλπ σχολείων θα πρέπει να εγκρίνονται από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο και να μην πηγαίνουν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο και το Υπουργείο Παιδείας μόνο με εισήγηση διευθυντή εκπαίδευσης.
8. Οι ωρομίσθιοι θα πρέπει να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Οι αναπληρωτές θα πρέπει να έχουν πλήρη δικαιώματα (εκλέγειν και εκλέγεσθαι).
9. Θα πρέπει άμεσα να καταργηθεί το απαράδεκτο φαινόμενο του διορισμού των εφορευτικών επιτροπών για τις εκλογές Υπηρεσιακών Συμβουλίων από τη Διοίκηση. Όλες οι εφορευτικές πρέπει να ορίζονται από τους Συλλόγους των Εκπαιδευτικών.
10. Σε κάθε Διεύθυνση θα πρέπει να διορίζονται επιπλέον μόνιμοι εκπαιδευτικοί για την κάλυψη πάγιων προβλέψιμων αναγκών (αναρρωτικές άδειες, άδειες κύησης, άδειες για μεταπτυχιακά, Διδασκαλείο, Επιμόρφωση εκπαιδευτικών κλπ).
11. Να υπολογίζεται στα συντάξιμα χρόνια η στρατιωτική θητεία χωρίς εξαγορά..
12. Ελάχιστη υποχρεωτική παραμονή στα δυσπρόσιτα ενός χρόνου.
13. Σχολικοί ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί θα πρέπει να διοριστούν σε όλα τα μεγάλα σχολεία και σε ομάδες μικρότερων σχολείων..
14. Στήριξη μεταναστών και παλιννοστούντων μαθητών με το διορισμό ενός επιπλέον δασκάλου (τάξη υποδοχής) σε κάθε σχολείο στο οποίο φοιτούν αλλοδαποί και παλιννοστούντες μαθητές.
Φώτης Ποντικάκης
Αιρετός εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΠΕ Χανίων
Εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης (ΕΑΚ)
2. Οποιαδήποτε αλλαγή στη μοριοδότηση των σχολείων δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποβεί σε βάρος των απομακρυσμένων και δυσπρόσιτων σχολείων..
3. Πρέπει να διευρυνθεί ο κατάλογος των ασθενειών που δικαιολογούν απόσπαση, καθώς σήμερα περιλαμβάνει ελάχιστες ασθένειες αφήνοντας απέξω βαρύτατες περιπτώσεις.
4. Οι αποσπασμένοι σε γραφεία εκπαίδευσης, βουλευτών κι όσοι είναι σε Διδασκαλεία, άδειες κλπ να παίρνουν το Μέσο Όρο μορίων του Νομού κι όχι της οργανικής τους (είναι πρόταση της Γ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων), καθώς συστηματικά δηλώνουν δυσπρόσιτα σχολεία για να παίρνουν τα μόρια χωρίς να υπηρετούν σε αυτά. Αυτό είναι αδικία σε βάρος των συναδέλφων οι οποίοι πραγματικά υπηρετούν στα δυσπρόσιτα σχολεία, ενώ αναπτύσσονται και πελατειακές σχέσεις και ρουσφέτια.
5. Για τις κρίσεις στελεχών: Κάθε κυβέρνηση διορίζει τα «δικά της» στελέχη στις θέσεις στελεχών τη εκπαίδευσης προσαρμόζοντας ανάλογα το νομικό πλαίσιο. Όλα τα στελέχη πρέπει να εκλέγονται από τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί του κάθε σχολείου θα πρέπει να εκλέγουν αυτούς/ές που θα ασκούν καθήκοντα διευθυντή και υποδιευθυντή κάθε χρόνο, από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο σχολείο τη συγκεκριμένη χρονιά. Όλα τα μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (ΠΥΣΠΕ) πρέπει να εκλέγονται από τους εκπαιδευτικούς του Νομού.
6. Υπάρχει ζήτημα διαφάνειας του ΠΥΣΠΕ και πρόσβασης των αιρετών σε όλα τα έγγραφα για τη διευκόλυνση του έργου τους.
7. Όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές και οι προαγωγές, συγχωνεύσεις κλπ σχολείων θα πρέπει να εγκρίνονται από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο και να μην πηγαίνουν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο και το Υπουργείο Παιδείας μόνο με εισήγηση διευθυντή εκπαίδευσης.
8. Οι ωρομίσθιοι θα πρέπει να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Οι αναπληρωτές θα πρέπει να έχουν πλήρη δικαιώματα (εκλέγειν και εκλέγεσθαι).
9. Θα πρέπει άμεσα να καταργηθεί το απαράδεκτο φαινόμενο του διορισμού των εφορευτικών επιτροπών για τις εκλογές Υπηρεσιακών Συμβουλίων από τη Διοίκηση. Όλες οι εφορευτικές πρέπει να ορίζονται από τους Συλλόγους των Εκπαιδευτικών.
10. Σε κάθε Διεύθυνση θα πρέπει να διορίζονται επιπλέον μόνιμοι εκπαιδευτικοί για την κάλυψη πάγιων προβλέψιμων αναγκών (αναρρωτικές άδειες, άδειες κύησης, άδειες για μεταπτυχιακά, Διδασκαλείο, Επιμόρφωση εκπαιδευτικών κλπ).
11. Να υπολογίζεται στα συντάξιμα χρόνια η στρατιωτική θητεία χωρίς εξαγορά..
12. Ελάχιστη υποχρεωτική παραμονή στα δυσπρόσιτα ενός χρόνου.
13. Σχολικοί ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί θα πρέπει να διοριστούν σε όλα τα μεγάλα σχολεία και σε ομάδες μικρότερων σχολείων..
14. Στήριξη μεταναστών και παλιννοστούντων μαθητών με το διορισμό ενός επιπλέον δασκάλου (τάξη υποδοχής) σε κάθε σχολείο στο οποίο φοιτούν αλλοδαποί και παλιννοστούντες μαθητές.
Φώτης Ποντικάκης
Αιρετός εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΠΕ Χανίων
Εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης (ΕΑΚ)
ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας διοργάνωσε στην Αθήνα τη Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009 την πρώτη στην Ιστορία Σύσκεψη Αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, με τη συμμετοχή όλων σχεδόν των εκλεγμένων εκπροσώπων των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΠΕ, ΑΠΥΣΠΕ και ΚΥΣΠΕ). Θα ακολουθήσουν Περιφερειακές Συσκέψεις.
Ιστορικά
Η καθιέρωση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων στην εκπαίδευση αποτέλεσε διεκδίκηση 30 χρόνων των εκπαιδευτικών και ιδρύονται για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα.
Το πρώτο Συμβούλιο ήταν το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, στο οποίο προέδρευε ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας και συμμετείχαν εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών. Το Συμβούλιο αυτό αποφάσιζε για όλα τα υπηρεσιακά και πειθαρχικά θέματα των εκπαιδευτικών, ενέκρινε τα διδακτικά βιβλία, τα αναλυτικά προγράμματα, τα νομοσχέδια του Υπουργείου κλπ.
Το 1926, τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της ΔΟΕ, έγιναν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων αιρετών του κλάδου στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο. Ο ένας από τους δυο πρώτους αιρετούς, ο Αρ. Ρουχωτάς, πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ, μειοψηφούσε στις αποφάσεις απόλυσης δασκάλων επειδή θεωρούνταν κομμουνιστές (πολιτικές διώξεις), και ο τότε υπουργός Παιδείας στις 19-11-1927 απέλυσε τους δυο αιρετούς και τους αναπληρωματικούς τους, περιόρισε τη θητεία στα δυο χρόνια από τρία, και τους αιρετούς από δυο σε έναν, ενώ προκήρυξε νέες εκλογές αιρετών για το 1928.
Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά καταργεί τους αιρετούς στα Υπηρεσιακά Συμβούλια . Οι αιρετοί επανέρχονται στα Υπηρεσιακά Συμβούλια το 1950 (1 αιρετός). Το 1967 η δικτατορία καταργεί το θεσμό του αιρετού που επανέρχεται το 1977. Το 1986 καθιερώνονται οι δυο αιρετοί, 60 χρόνια μετά το 1926, ενώ στο υπόλοιπο Δημόσιο υπηρεσιακά συμβούλια καθιερώνονται για πρώτη φορά το 1986.
Η τοποθέτηση των παρατάξεων στη σύσκεψη
Ο Κώστας Παπλωματάς από την ΕΣΑΚ πρότεινε τον έλεγχο των αιρετών από τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων και τη δυνατότητα άμεσης ανάκλησής τους από τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων των εκπαιδευτικών.
Ο Βασίλης Μακρής από τις Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις αναφέρθηκε στις διώξεις συνδικαλιστών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, στον αυταρχισμό της Διοίκησης, στην άρνηση παράδοσης εγγράφων σε αιρετούς σε κάποιες περιοχές, στις διώξεις μαθητών με τον αντιτρομοκρατικό νόμο στη Λάρισα μετά τις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη αλλά και στη γενικότερη επίθεση κατά του συνδικαλισμού με χαρακτηριστική περίπτωση την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα, συνδικαλίστριας των καθαριστριών.
Η ΔΑΚΕ δήλωσε ότι είχε καταψηφίσει στο ΔΣ της ΔΟΕ αρχικά τη διοργάνωση της σύσκεψης των αιρετών, γιατί η πρόταση ήταν αόριστη. Την υπερψήφισε αργότερα, όταν έγινε πιο συγκεκριμένη.
Από την ΠΑΣΚ, ο πρόεδρος της ΔΟΕ Δ. Μπράτης, ήταν αυτοκριτικός σε κάποια σημεία. Χαρακτηριστική η αναφορά του: «Με εξαίρεση την περίοδο 1981-85, που υπήρχαν οράματα για αλλαγή, μετά κυριάρχησε η βόλεψη κι η λογική των εξυπηρετήσεων. Μεγαλύτερη είναι η ευθύνη των δυο μεγάλων παρατάξεων που τα κόμματά τους κυβέρνησαν τη χώρα. Πρέπει να επιστρέψουμε σε αρχές και αξίες (ισοτιμία, ισονομία)…Ο αιρετός δεν μπορεί να βάζει 10άρια στις κρίσεις των στελεχών, στη λογική της κόντρας με τη Διοίκηση».
Ανεξάρτητοι αιρετοί
Σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχει μόλις ένας εκλεγμένος αιρετός με την ΕΣΑΚ, ένας από το χώρο του Συνασπισμού κι άλλοι 5 ανεξάρτητοι (Χανιά, Σάμος, Λακωνία, Δυτική Αττική, ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης). Κυριαρχεί ο δικομματισμός, τόσο λόγω των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής με τη Διοίκηση, των κομματικών εξυπηρετήσεων όσο και εξαιτίας της πολυδιάσπασης της Αριστεράς ή της ανυπαρξίας ανεξάρτητων παρατάξεων σε πολλές περιοχές.
Ιστορικά
Η καθιέρωση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων στην εκπαίδευση αποτέλεσε διεκδίκηση 30 χρόνων των εκπαιδευτικών και ιδρύονται για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα.
Το πρώτο Συμβούλιο ήταν το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, στο οποίο προέδρευε ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας και συμμετείχαν εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών. Το Συμβούλιο αυτό αποφάσιζε για όλα τα υπηρεσιακά και πειθαρχικά θέματα των εκπαιδευτικών, ενέκρινε τα διδακτικά βιβλία, τα αναλυτικά προγράμματα, τα νομοσχέδια του Υπουργείου κλπ.
Το 1926, τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της ΔΟΕ, έγιναν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων αιρετών του κλάδου στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο. Ο ένας από τους δυο πρώτους αιρετούς, ο Αρ. Ρουχωτάς, πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ, μειοψηφούσε στις αποφάσεις απόλυσης δασκάλων επειδή θεωρούνταν κομμουνιστές (πολιτικές διώξεις), και ο τότε υπουργός Παιδείας στις 19-11-1927 απέλυσε τους δυο αιρετούς και τους αναπληρωματικούς τους, περιόρισε τη θητεία στα δυο χρόνια από τρία, και τους αιρετούς από δυο σε έναν, ενώ προκήρυξε νέες εκλογές αιρετών για το 1928.
Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά καταργεί τους αιρετούς στα Υπηρεσιακά Συμβούλια . Οι αιρετοί επανέρχονται στα Υπηρεσιακά Συμβούλια το 1950 (1 αιρετός). Το 1967 η δικτατορία καταργεί το θεσμό του αιρετού που επανέρχεται το 1977. Το 1986 καθιερώνονται οι δυο αιρετοί, 60 χρόνια μετά το 1926, ενώ στο υπόλοιπο Δημόσιο υπηρεσιακά συμβούλια καθιερώνονται για πρώτη φορά το 1986.
Η τοποθέτηση των παρατάξεων στη σύσκεψη
Ο Κώστας Παπλωματάς από την ΕΣΑΚ πρότεινε τον έλεγχο των αιρετών από τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων και τη δυνατότητα άμεσης ανάκλησής τους από τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων των εκπαιδευτικών.
Ο Βασίλης Μακρής από τις Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις αναφέρθηκε στις διώξεις συνδικαλιστών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, στον αυταρχισμό της Διοίκησης, στην άρνηση παράδοσης εγγράφων σε αιρετούς σε κάποιες περιοχές, στις διώξεις μαθητών με τον αντιτρομοκρατικό νόμο στη Λάρισα μετά τις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη αλλά και στη γενικότερη επίθεση κατά του συνδικαλισμού με χαρακτηριστική περίπτωση την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα, συνδικαλίστριας των καθαριστριών.
Η ΔΑΚΕ δήλωσε ότι είχε καταψηφίσει στο ΔΣ της ΔΟΕ αρχικά τη διοργάνωση της σύσκεψης των αιρετών, γιατί η πρόταση ήταν αόριστη. Την υπερψήφισε αργότερα, όταν έγινε πιο συγκεκριμένη.
Από την ΠΑΣΚ, ο πρόεδρος της ΔΟΕ Δ. Μπράτης, ήταν αυτοκριτικός σε κάποια σημεία. Χαρακτηριστική η αναφορά του: «Με εξαίρεση την περίοδο 1981-85, που υπήρχαν οράματα για αλλαγή, μετά κυριάρχησε η βόλεψη κι η λογική των εξυπηρετήσεων. Μεγαλύτερη είναι η ευθύνη των δυο μεγάλων παρατάξεων που τα κόμματά τους κυβέρνησαν τη χώρα. Πρέπει να επιστρέψουμε σε αρχές και αξίες (ισοτιμία, ισονομία)…Ο αιρετός δεν μπορεί να βάζει 10άρια στις κρίσεις των στελεχών, στη λογική της κόντρας με τη Διοίκηση».
Ανεξάρτητοι αιρετοί
Σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχει μόλις ένας εκλεγμένος αιρετός με την ΕΣΑΚ, ένας από το χώρο του Συνασπισμού κι άλλοι 5 ανεξάρτητοι (Χανιά, Σάμος, Λακωνία, Δυτική Αττική, ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης). Κυριαρχεί ο δικομματισμός, τόσο λόγω των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής με τη Διοίκηση, των κομματικών εξυπηρετήσεων όσο και εξαιτίας της πολυδιάσπασης της Αριστεράς ή της ανυπαρξίας ανεξάρτητων παρατάξεων σε πολλές περιοχές.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)